Twee typische fenomenen van de jaren 80 waren playback en soundmix. Bij het eerste kwam het erop aan een artiest zo goed mogelijk te imiteren, bij het tweede won diegene die het beste een nummer live kon nazingen. Door het nooit eerder gezien succes van televisieprogramma’s als de Playback Show en de Soundmixshow, werden er overal te lande zang- en imitatiewedstrijden georganiseerd. Deelnemers hengelden naar eeuwige roem door in de huid te kruipen van Michael Jackson of Sandra Kim.

De ‘niet te imiteren’ Henny Huisman had het gouden idee voor de Playback Show gekregen toen hij als jonge knaap in een discotheek werkte. Hij liet er de feestneuzen bekende artiesten imiteren, een initiatief dat meteen aansloeg. De Nederlandse televisiezender KRO gaf Huisman een kans en vanaf 1983 presenteerde hij de razend populaire Playback Show, nog geen 2 jaar later gevolgd door de minstens even populaire Soundmixshow. Een jury van professionals beoordeelde de prestaties van de deelnemers, gezeten in een gigantische bandopnemer als decor: de panelleden konden op een ‘weg’- of ‘blijf’-knop duwen. Wie het langst mocht ‘blijven’ playbacken (met een maximum van 3 minuten) was de winnaar. In latere seizoenen waren er zowel playback- als soundmixoptredens, en de show veranderde zijn naam dan ook in de Soundmix Playbackshow. Er bestonden ook enkele afgeleide versies zoals de Mini-Playback Show of de Sterrenplaybackshow, waarin – u raadt het al – respectievelijk kinderen en bekende gezichten het beste van zichzelf gaven.

Het format werd een internationaal succes, in tientallen landen waagden imitators hun kans. Ook in Vlaanderen, waar vanaf de zomer van 1989 ‘uw symapthieke spring in ’t veld’ Bart Kaëll de Soundmixshow op de kersverse Vlaamse zender VTM presenteerde. Enkele deelnemers die later beroemd werden zijn Marco Borsato, Helmut Lotti en Gerard Joling.

De jaren 80 kende ook een eerste playbackschandaal. Het Frans-Duitse popduo Milli Vanilli scoorde op het eind van het decennium gigantische hits met Girl you know it’s true en Girl I’m gonna miss you. Toen bekend raakte dat het duo de nummers op hun albums niet zelf hadden ingezongen en dat ze bovendien tijdens hun optredens playbackten, moesten ze de Grammy die ze in 1990 wonnen, zonder pardon teruggeven.